Andre aan de koffieBGelukzalige oom, zo werd hij genoemd door Lilian Pijnenburg, onze te vroeg gestorven nicht. Dat karakteriseert onze ome André zeker wel.... Echter in het nu volgende levensverhaal merken we ook wel iets van de moeilijkere momenten die hij zeker ook meemaakte om zijn plaats in de wereld te vinden.


André werd geboren als 9e kind van Theeuw en Jana Roelands-Meeusen en na hem volgde nog een laatste broertje. André en Antoon hadden als jongsten een heel speciale plaats in het gezin. Bij André was er sprake van een lichte verstandelijke beperking. Het was tekenend dat Theeuw ooit zei bij de geboorte van een van de kleinkinderen: "ge moogt blij zijn, het is ne goeie".


kinderen roelands001Toen André 3 was brak de oorlog uit en werd het leven op Boshoven moeilijker. De grootste moeilijkheden kwamen bij de gevechten rond de bevrijding toen Boshoven in de frontlijn lag gedurende enkele weken. Net na de bevrijding gebeurde juist op André zijn verjaardag in 1944 een drama in de Familie Roelands, zijn oudste broer Jos reed met paard en wagen op een landmijn en verongelukte dodelijk. Vanaf dat moment bleef die verjaardag een dag met dubbele gevoelens voor de ouders en andere kinderen.

Kees antoon andreOok de schoolse carrière was niet zonder problemen, enerzijds door André zijn mogelijkheden, maar ook door het toenmalige weinig aangepaste onderwijs. Toch werd er volop geprobeerd door de ouders om André alle kansen te geven binnen hun mogelijkheden. Hij was heel goed in het kijken hoe anderen iets deden om het zo zelf ook te kunnen doen. Die vaardigheid heeft hij in zijn leven zeer veel gebruikt. Daarom past de zin op het getuigschrift van zijn cursus bij DSW zo goed bij hem: Uit kleinigheden blijkt het Meesterschap, maar Meesterschap is geen kleinigheid!


opa roelands en familieHet overlijden in 1953 van moeder was voor het gezin ook een groot verlies. De oudste zussen namen de huishoudelijke taken van moeder op, tot ze trouwden. Later toen Sjef trouwde, kreeg Anna ineens een heel gezin erbij, immers er waren nog 3 broers thuis en ook grootvader was nog echt de pater familias. varkens voern001andre en mathieu017De vader van André heeft geprobeerd te regelen dat er voor André gezorgd zou blijven worden als hijzelf dat niet meer zou kunnen, daar heeft hij vast over gepiekerd. Door aan André ook een deel van de boerderij na te laten, waar hij samen met de andere broers voor ging werken, was er een beetje zekerheid voor de toekomst. Voor André was het altijd belangrijk om er echt bij te horen en voor vol aangezien te worden, ook al zag hij de wereld anders dan anderen. Het werk op de boerderij werd onder de 3 broers Sjef, André en Antoon verdeeld. Bij de taken van André hoorde vaak ook het werk met de tractor, die inmiddels de paarden had vervangen. Na enkele jaren samen ging Antoon samen met zijn Gerda een eigen boerderij runnen en gingen Sjef en André verder op Boshoven. Ook het helpen in huis met ons als opgroeiende kinderen was zijn deel, op zijn manier droeg hij ook bij tot onze opvoeding.


Ontspanning vond André vaak met het biljarten met vrienden in het buurtcafé bij Frits en Dien. We kennen hem ook als de oom die vaak met speciale cadeaus af kwam als er iets te vieren was. Regelmatig kon hij ook mee op uitstap met familieleden. AndreInCanada 02André ging zelfs enkele malen op familiebezoek in Canada waar hij dan de "special uncle" was. Dat was een hele onderneming, maar hij deed het toch maar! Hij koesterde heel wat souveniers van die reizen.


andre 50 honda dsw001Later toen op de boerderij de opvolging van Sjef in beeld ging komen kwam het werk bij DSW (Dienst Sociale Werkvoorziening) op André zijn weg. Voor het eerst ging hij echt buitenshuis de kost verdienen en dat voelde geweldig! Het werk zelf leek ook een beetje op dat op de boerderij, het onderhoud van de plantsoenen in Riel en daarbij rijden met "de Honda". Zo fietste hij jarenlang naar het werk. Om dat werk nog beter te kunnen doen liet men hem een cursus volgen en op, zijn diploma staat "Uit kleinigheden blijkt het Meesterschap, maar Meesterschap is geen kleinigheid! " Dat gaat natuurlijk over meer dan alleen maar handvaardigheid. Hij vertelde regelmatig over allerlei belevenissen op het werk en zo bleven we ook wat op de hoogte over wat er zich in Riel afspeelde. Tot zijn pensioen werkte hij ruim 17 jaren bij DSW.


andre koersbal002Een belangrijk moment was ook de verhuizing naar de Polanenstraat 7, samen met Sjef en Anna. Die hadden immers ooit toegezegd zo lang mogelijk voor André te zullen zorgen en dat hebben ze ook trouw gedaan. Net zoals op Boshoven had hij ook daar zijn eigen plekje, op de zolder werd voor hem zelfs een soort van hobbykamer ingericht. Daar kon hij naar hartelust puzzelen of TV kijken, maar André was liever onder de mensen. Daarom deed hij ook flink mee met de aktiviteiten van de Bond van Ouderen: biljarten, koersbal en fietsen.


andre tractor007Na zijn pensioen ging hij nog vaak helpen op de ouderlijke boerderij, die intussen was omgevormd naar een minicamping. Daar was ook een flink plantsoen te onderhouden en André hielp daar graag aan mee. Zo hield hij ook nog een band met het huis waar hij was geboren en zeer lang ook woonde. Enkele jaren voor André naar het woonzorgcentrum ging deed hij nog aan dagbesteding op de zorgboerderij Chaamdijk. Enkele malen per week ging hij met de taxi naar Chaam daar voor. Een keer liep het fout bij het uitstappen en viel hij op de stoep voor het huis in de Polanenstraat. André brak zijn heup en stond voor een extra lange revalidatie, waar hij zich toch nog doorspartelde. Vooral dankzij zijn doorzettingsvermogen om weer opnieuw op de been te komen. Het werd een lange tijd in "De Hazelaar". André leek deze tegenslag wat gelaten te aanvaarden, maar hij had eigenlijk geen keuze. Vanaf toen moest de "rolata" altijd mee, ook werd die niet consequent gebruikt en was dat hulpmiddel bijna een symbool voor de toenemende lichamelijke gebreken.


vehuiskaartOp 13 januari 2018 kwam er een grote stap in André zijn leven: voor het eerst ging hij "alleen" wonen in woonzorgcentrum "De Hoogt". Wat een verandering was dat! En ook was zijn zorg zo nog beter gegarandeerd. Behalve de laatste maanden, toen het lichamelijk niet meer zo goed ging heeft hij het daar 4 jaar heel goed gehad. Bij onze bezoekjes had hij steeds wel wat te vertellen over wat hij meemaakte.


Concluderend denk ik dat we kunnen zeggen dat André een bijzonder leven heeft gehad, ook dankzij de velen die daarbij een steentje bij droegen. Een woordje van dank is dus wel op zijn plaats voor André zijn meesterschap om dit leven te leven en ook aan ieder die een stukje mee gegaan is op zijn weg. Als afsluiting van dit levensverhaal een welgemeende "nou houdoe, hè!" Zo zou André het zelf ook zeggen.